دومین سخنرانی امام حسین در روز عاشورا
وای بر شما چرا گوش فرا نمی دهید که گفتارم را – که شما را به رشد و سعادت فرا می خوانم – بشنوید. هر کس از من پیروی کند خوشبخت و سعادتمند است و هر کس عصیان و مخالفت ورزد از هلاک شدگان است و همه شما عصیان و سرکشی نموده و با دستور من مخالفت می کنید که به گفتارم گوش فرا نمی دهید. آری، در اثر هدایای حرامی که به دست شما رسیده و در اثر غذاهای حرام و لقمه های غیر مشروعی که شکمهای شما از آنها انباشته شده است که خدا این چنین بر دلهای شما مهر زده است، وای بر شما آیا ساکت نمی شوید؟
چون سخن امام (علیه السلام) بدینجا رسید لشگریان عمر سعد همدیگر را وادار به استماع سخنان آن حضرت نمودند. چون سکوت بر صفوف دشمن حاکم گردید، امام (علیه السلام) در ادامه سخنان چنین فرمود: ای مردم ! ننگ و ذلت و حزن و حسرت بر شما باد که با اشتیاق فراوان ما را به یاری خود خواندید و آن گاه که به فریاد شما جواب مثبت داده و به سرعت به سوی شما شتافتیم، شمشیرهایی را که از خود ما بود بر علیه ما به کار گرفتید و آتش فتنه ای را که دشمن مشترک برافروخته بود، بر علیه ما شعله ور ساختید، به حمایت و پشتیبانی دشمانانتان و و بر علیه پیشوایانتان بپاخاستید، بدون اینکه این دشمن قدم عدل و دادی به نفع شما بر دارند و یا امید خبری در آنان داشته باشید مگر طعم حرامی از دنیا که به شما رسانیده اند و مختصر عیش و زندگی ذلت باری که چشم طمع به آن دوخته اید. قدری آرام ! وای بر شما که روی از ما برتافتید و از یاری ما سر باز زدید بدون اینکه خطایی از ما سر زده باشد و یا رای یا عقیده نادرستی از ما مشاهده کنید. آنگاه که تیرها در غلاف و دلها آرام و رایها استوار بود، مانند ملخ از هر طرف به سوی ما روی آوردید و چون پروانه از هر سو فروریختید، رویتان سیاه که شما از سرکشان امت و از ته ماندگان احزاب فاسد هستید که قرآن را پشت سر انداخته اید، از دماغ شیطان در افتاده اید، از گروه جنایتکارن و تحرف کنندگان کتاب و خاموش کنندگان سنن می باشید که فرزندان پیامبر را می کشید و نسل اوصیا را از بین می برید. شما از لاحق کنندگان می باشید که قرآن را مورد استهزاء و مسخره خویش قرار می دهند. ادامه مطلب...