عاشورا و عبرتها(کهیعص ، حضرت زکریا )

کهیعص

از حروف مقطعه قرآن در اول سوره مریم، طبق برخی تفاسیر ، این حروف رمزی اشاره به حوادث یا فضایل یا مسائلی دارد که اهل بیت به علم آن آگاهند. از جمله تفسیرها و تأویلهای این حروف، انطباق آن با حادثه کربلا است. در روایات است: حضرت زکریا نام پنج تن آل عبا را از جبرئیل فرا گرفت و چون به نام امام حسین (علیه السلام) می رسید، اندوهگین می شد و اشک در چشمش می آمد، اما با نام دیگری ، اندوهش می رفت. راز آن را از خداوند پرسید. خداوند با ((کهیعص)) قصه آن را خبر داد. ((کاف)) ، نام کربلا است، ((ها)) ، کشته شدن عترت طاهره است، ((یا)) ، یزید ستمگر، قاتل امام حسین (علیه السلام) است، ((عین)) عتش امام حسین (علیه السلام) و ((صاد)) ، صبر و استقامت اوست. حضرت زکریا سه روز در مصیبت امام حسین (علیه السلام) گریست و از خدا خواست که فرزندی به او عطا کند و با محبت او آزمایشش کند و آنگونه که حضرت محمد (صلی الله و علیه و آله) را در سوگ فرزندش به داغ نشاند، او را هم داغدار کند، خداوند یحی را به او عطا کرد، یحی هم همانند امام حسین (علیه السلام) شش ماهه به دنیا آمد.